With so much noise all around
Relationships prefer give and take
Unending wants
The rat race
Peace is a forgotten state of mind
Loss of smile in overtaking spree ,
A part of mine is crumbling.

Am I disabled
To break the wall of selfishness
Inflated pride
Who am I
Ignorant toddler
(I)lack wisdom, kindness and love
Why do I need
A stamping for Recognition
When the other part is still alive?

Yes I m changing
To acknowledge my broken mirror
Fragmented trust, lost love
Let my wounded hands rearrange the pieces,
Immersing in sublime innocence
Let my whole being bathe in that nectar.

Existence is calculus
Two parts
Differentiation and Integration .

© Rashmi Mohapatra

ତୁମ ଇଚ୍ଛାଦାନ ପରେ

ମୁଁ ମାଗିଥିଲି ମୋ ବଳକା ସର୍ବସ୍ୱ

ପାପ ଧୋଇ ସାରିଥିବା ଦେଉଳ ପାହାଚ

ମୋ ସଦା ବିସ୍ତାରିତ ମରୁରେ

ନିଶାର୍ଦ୍ଧର ଫୁଲ ଓ

କେରାଏ ସୂର୍ଯ୍ୟୋଦୟ।

ମାଗିନଥିଲି

ଉପୁଡି  ପଡିଥିବା ଗଛର ଓହଳ

ମୋତେ ଘୋଡେଇ ପାରୁନଥିବା

ଅଣଓସାର ଚାଦର

ମୋ କ୍ଷତର ହିସାବ କିମ୍ବା

ମୋ ରତ ରତ ସନ୍ଧ୍ୟାର ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ବିକଳ୍ପ।

© Rashmi Mohapatra

I swear on my insomnia

The world will be fast asleep

by the time I wake up

In the most secret  island’s grip,

May be in a complex terrain

In the garb of questions,

What is not in this room

For which there is an empty space,

What is not in this book

For which there’s a  plain page,

For whom

I am waiting beyond life,

For what  I distance myself

from me in the flamboyant cell?

When words and notes

scattered all around

Name plates start falling

from the wall,

Song of broken strings

Meadows’ soliloquy heard aloud,

Uninhibited love gets scribbled

On green patches of solitude,

To unravel 

Illegible writings of aloneness

In the brightest day

A lamp be lighted.

Then a broken tendon 

Takes me down a quiet saunter

Into an empire of distant hope

When the  other side of world

Pulls the shutter down

There I  resume my moonwalk

Trespassing into

Dance of darkness

Concert of dead stars

Midnight’s fragrant flowers

And whisper of unspoken words!

© Rashmi Mohapatra

ମହା ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଜୀବ ମଣିଷ ମୁଁ
ଧନୁର୍ଦ୍ଧର ଗତକାଲିଯାଏଁ
ଆକାଶକୁ ପୁଳାପୁଳା ବିଦାରିଛି,
ପୃଥିବୀଠୁ କୁଢ କୁଢ ତାଡିଛି ତା’ ରକ୍ତ ମାଂସ
ହାଣି କାଟି ମାରିଛି ସାରିଛି,
ଆଜି ମୋର କି ଦଶା
ନତମସ୍ତକ ଏକ ଭୂତାଣୁ ଆଗରେ
ତିଳ ତିଳ ଜଳୁଛି ସରୁଛି
ହାତଯୋଡି ପରାସ୍ତ ମାନୁଛି|

ଧରାକୁ ମଣିଲି ସରା
କବ୍ଜାରେ ରଖିଲି ମୁକ୍ତ ଜନ୍ତୁ-ପକ୍ଷୀ ପ୍ରାଣ
କାଟିଲି ଗଛର ଛାଇ
ଅଖାଦ୍ୟ ଭକ୍ଷିଲି
ଗର୍ବ ଅହଂକାର ରଥ ଗଡାଇଲି
ବିଜେତାର ଡିଣ୍ଡିମ ବଜାଇ,
ଏଡେ ଶୀଘ୍ର ଦର୍ପ ମୋର ଚୂର୍ଣ୍ଣ କଲା
ସାମାନ୍ୟ ଭୂତାଣୁ
କବଳରେ ନେଲା ମୋତେ
ଯନ୍ତାରେ ରଖିଲା
ସଖା ସହୋଦର ପ୍ରିୟ କେହି ଛୁଏଁ ନାହିଁ
ଆଜି ବନ୍ଦୀ ମୋ କୃତ କାରାଗାରେ
ଚାରିପଟେ ଆତଂକ ଓ ଭୟ ଗଡଖାଇ|

ଅରମାନି, ଗୁଚି, ରେସ୍ କୋର୍ସ୍ ର ଖେଳାଳୀ
ବ୍ରାଣ୍ଡ୍ ଅବା ଚିରା ଲୁଗା ଚେପା କେଉଁ ଥାଳି
ପାଁଚତାରା ବଂଗଳା ବା କୁଡିଆ କା’ ଘର
ଧନୀ ମାନୀ ନିର୍ଦ୍ଧନ ଆଜି ସବୁ ଏକାକାର
ଆକାଶେ ଉଡାଣ ଭୁଲେ
ମାଟିର ମଣିଷ ଆଜି ମାଟି ତା ନିଜର ।

କେତେ ଯୁଦ୍ଧ, କେତେ ତର୍କ
କେତେ ବାଦ ବିସମ୍ବାଦ
ଏକ ବିଭାଜିତ ଦୁନିଆର
କେତେ ଭେଦାଭେଦ,
ଧର୍ମ ରଂଗ ଜାତି ଦେଶ ଭାଷା
କରୋନାର ଦରବାରେ
ସଭିଏଁ ଏକତ୍ର ଆଜି
ସଭିଂକର ଜିଇବାର ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଲାଳସା|

ପ୍ରକୃତି କାନ୍ଦିଛି ଆମେତ ଶୁଣିନେ
ଭୁଲ କରି ସଂଶୋଧନ ଉଚିତ ମଣିନେ
ପ୍ରକୃତିର ଶକ୍ତି ଆଗେ ମଣିଷ ନଗଣ୍ୟ
ଭୂତାଣୁ କରୋନା ତା’ର କ୍ଷୁଦ୍ର ନିଦର୍ଶନ|
ବନ୍ୟା ବାତ୍ୟା ଅନାବୃଷ୍ଟି ଅବା ମହାମାରୀ
ପ୍ରକୃତିର ବ୍ରହ୍ମାସ୍ତ୍ରଠୁ କିଏ ବା ବର୍ତ୍ତିଛି
କରୋନା ପଠେଇ
ଏକାଠି କରିଛି ଆଜି ସେ ବିଶ୍ୱ ନିୟନ୍ତା,
ପଣ ବି କରିଛେ ହାତ ଧୋଇ କରୋନା ତଡିବା
ମନ ଧୋଇ ମାନ ତେଜି ଏକାଠି ଚଳନ୍ତେ ଯଦି କେମିତି ହୁଅନ୍ତା!

© Rashmi Mohapatra

I’m thirsty
Too are they
The bronze idol
The stone mermaid
The skeletal remains of holy shrine
A grand Celebration of emptiness
In God’s den
I try to infiltrate the forbidden land
Guards judging my identity
Ah! A prominent crack in the whole-ness
Nectar is dripping.
Beehives are leaking!

I’m hungry
Hungry are the angels
So the deities
I am entering the sanctum sanctorum
The restless words choking the key- hole
The weak wick embracing
Ever fluorescent darkness
Shuttered tunnel paves way
Broken strings of violin sing
of life feebly
Suppressed breaths
Suffocating Truth are just strangers
Trust is a dangerous game
Gift wrapped jerks
Lie’s lusty remarks numb
My unmindful existence
My hunger knows no salvation.

© Rashmi Mohapatra