ତା’ ଆକାଂକ୍ଷାର ନାଁ ପଚାରନି

ତା’ ଭବିଷ୍ୟର ଠିକଣା ମାଗନି

ସେ ଏକ ଅ-ବିକଳ୍ପ ଯାତ୍ରାର

ଧାରା ବିବରଣୀ।

ଠାଣି ଚାହାଣୀରେ

ସେ ପୋଖତ ଆରୋହୀ

ଅସ୍ଥିର ସମୟର ସଜାଗ ପ୍ରହରୀ

ତା’ର ଭଳିଭଳି ସର୍ତ୍ତ

କିଛି ବିଶ୍ୱସ୍ତ ବିକର୍ଷଣ

କିଛି ବାସ୍ତବ ଆକର୍ଷଣ

ତା’ ତୂଣୀରରେ

ଆକାଶକୁ ଖୁମ୍ପି ଚାଲୁଥିବା

ଅସଂଖ୍ୟ ଲକ୍ଷ୍ୟଭେଦୀ ତୀର

ତା’ କାରାଗାରେ ଅବରୁଦ୍ଧ

ବିବଶ ଶୂନ୍ୟତା,

ବାଂଛିତ ମନୋବୃତ୍ତି

ସେ ଅନାଦି ଯୁଗର।

ପରିସ୍ଥିତି ସଜାଇଛି ନିଜ ପସନ୍ଦରେ

ସିଇଁଛି ଯୋଡା ଯୋଡା ଡେଣା

କଅଁଳ ମନରେ

କଳ୍ପନାକୁ ଦେଇପାରେ ଆକାଶେ ଉଡାଣ

ନିଜେ ଟାଣେ ନିଜ ଭାଗ୍ୟରେଖା

ଗଢିପାରେ ନିଜ ସିଂହାସନ

ଏକ ପୃଥକ ପୃଥିବୀର ସେ ପ୍ରାଣବନ୍ତ ସ୍ୱପ୍ନ

ନିର୍ମୋହ ପାର୍ବଣ

ନିଜ ପାଇଁ ନିଜେ ଇ ଆହ୍ୱାନ।

ସିଂହାସନ ନିଷ୍କପଟ

ସେ ନିଛଳ ସମ୍ରାଟ

ଅନାବୃତ ବର୍ତ୍ତମାନର

ସେ ଅଜେୟ ପ୍ରୟାସ

ଅଭିଜ୍ଞ ସିଦ୍ଧାର୍ଥ

—————

© ® Rashmi Mohapatra

1
Deaf and frantic fire
Devours his paradise
Tiresome rain and
Mightiest wind
Tease his faithful twigs.

Pecks and cuts
Breaks and strokes
Undeterred by summer or fall
Courteous tree trusts all
Spreads shade and shelter
Sings soulful chorus along
Melodic sounds of nature.
2
North star changes not
Place ,motion nor plan
Rather makes others turn
The mariner and constellation.

Clouds though paint the sky With multilayered pain,
It waits the rain to pass
And glitters again. 3

In quick retreat of typhoon
Wild grass smiles at the passerby,
Stillness budges and life sprouts
Silence lets the trumpet play,

Summer embarks upon
Gulmohar petals
I run on my plastered leg
To paint colours on butterfly.

© ® Rashmi Mohapatra

I saw one day my face
In a choked drain’s helplessness
An image of dark
Behind a flashy mask
Floating outer filth
And hiding plenty of sludge.

Then clapped my sorrow
Lighted the hopeless despair
Danced enough
To every beat of wariness
At last could loosen my tied hair
The stillness within had just paused the fair.

Once I gifted my mountain of gloom and grief
To the posey horizon,
Muddy coat of hatred to accepting ocean
I could raise my clean hands
Beneath my shadow to the rising sun.

Unbolting now my shut door
Springing for a bounteous continuity
Winged my unstable feet
From a single dot ready to draw a line infinite.
——————————-

© ® Rashmi Mohapatra

ଏ ସ୍ଥିର ଅବେଳରେ
ହଠାତ୍ ଅସ୍ଥିର ଭିଡର
ଖୋଜା ପଡିଛି
ପ୍ରମାଣ କରିବାକୁ ପଡିବ ଯେ
ମଣିଷ ବଂଚିଛି।

ଏ ପ୍ରତାରଣାର ରାତି
ଅଦୃଶ୍ୟ ଚନ୍ଦ୍ରାଲୋକ
ଏ ସୂର୍ଯ୍ୟାଲୋକର ଗୋଲକଧନ୍ଦା
ଅଧୈର୍ଯ୍ୟ ସ୍ୱପ୍ନର ଅଛିଣ୍ଡା ଅଂକ
ଆଦିମ ଗୁମ୍ଫାରେ
ବୁଢିଆଣି ଜାଲରେ
ଛନ୍ଦିହୋଇପଡିଥିବା
ବିନିଦ୍ର ସମୟ
ସଭିଏଁ ଏକଯୁଟ ଆଜି
ସବୁଥାଇ
କିଛି ନଥିବାପଣର
ଆବଦ୍ଧ ମଇଦାନରେ
ଏକ ଭିନ୍ନ ଋତୁରେ।

ବିଚ୍ଛିନ୍ନ ଦ୍ୱୀପର
ନିସ୍ତବ୍ଧ ଇଲାକାରେ
ଏକ ଆଶ୍ରୟ ଗଢୁଛନ୍ତି
ଏକାନ୍ତତାର ସମସ୍ତ ସରାଗ
ଆକାଶର ହଜିଲା ରଂଗ
ଫୁଲବଣ ଖୋଜୁଥିବା ମହୁମାଛି
ନିଖୋଜ ମଣିଷମାନେ ଏବଂ
ଅଲୋଡା ଈଶ୍ୱର,
ଯାହା ଶୀଘ୍ର ଏକ ମଧୁର ସ୍ମୃତି
ହେବାକୁ ଯାଉଛି
ଜଣେ ଜଣେ ଦକ୍ଷ ଚିତ୍ରକାର
ଆଂକିବାରେ ବ୍ୟସ୍ତ
ବୋତଲ ଭିତରେ ଥିବା
ଜୀବନ ନାଟିକାର ଚିତ୍ର।

ଜୀଇବାକୁ ଆସିଥିବା
ଅସଂଖ୍ୟ ଚରିତ୍ରଂକ ପ୍ରଦର୍ଶନୀ
ନୀଳ ନିକାଂଚନର
ବାସିନ୍ଦାମାନଂକ
ମୋହିନୀ ମନ୍ତ୍ର ଉଚ୍ଚାରଣ
କିଛି କୌଶଳ
କିଛି ଜଟିଳ
କିଛି ଶକ୍ତ
କିଛି ମଖମଲି ହତିଆର ତିଆରି
ଜନ୍ମାନ୍ତରର ବିବରଣୀ
କିଛି ବାସ୍ତବ କିଛି ମନଗଢା କଥାର
ଅସମ୍ଭବ ଉପାଖ୍ୟାନ
ଅପରିହାର୍ଯ୍ୟ ପ୍ରତିଫଳନ
ଅଧାଗଢା ଶବ୍ଦ ଓ
ବାକ୍ୟାଂଶକୁ ନେଇ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି
ସାରିବାକୁ
ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡର ଆତ୍ମକାହାଣୀ।

ଇତିହାସ କଡଲେଉଟାଇଲେ
ପ୍ରଥମେ ଶୁଣିବ
ମନ୍ଦିରରେ ବନ୍ଦୀ ଖଣ୍ଡିଆ ଠାକୁର
ସେପଟେ ଖୋଳପା ଫଟେଇ
ଜୀଅନ୍ତା ମଣିଷ ଫୁର୍ର ଉଡିପାରେ
ଶୂନ୍ୟ ପାତ୍ର ହେଇପାରେ ପୂର୍ଣ୍ଣକୁମ୍ଭ
ସମୟ ଚକରେ ଶିଉଳି ଜମେନି।

© ® Rashmi Mohapatra

Moments of weakness
Make waves
Choices panic
Between kisses and killings
Lovers and mistresses
The ruins and decay.

The immoral spring
Sees through indecisions
An imperfect bargain
Promises made to be broken
Battles lost in known plane
Battles won in unknown ravines.
The sculptor sees flesh in the stone
Bleeding his love and pain.

No one is interested in
Dead conversation
Freshness of sorrow,
He caresses
The pretty wrongs and bold lies
Celebrates his death
While loving his muse, the Amore.

All the corners of love
The inside out of paradise
The real of unreal smiles away
The life he creates
Art makes it dry
Gallons of tear
No river to cry.

How many tales
Each cell can murmur
No takers for
Difficult past or future.
A pair of eyes
Hiding behind the drab stone
Helplessness overflowing
Truth hardly finds its turn.

At the end of the tunnel
Souls meet in the darkest sky
Sculptor and his muse
Can swim
Across the ocean , can fly.

© ® Rashmi Mohapatra

ଭୋକ କେବେଠାରୁ ହଜମ ସରିଛି

ଶୋଷତକ ବାକିଥିଲା

ନଈକୁ ଦେଇଦେଲି

ଆଉ କିଛି ରଖିନି ମୋ ପାଖରେ

ବୋଝ ଉତ୍ତାରି ଦେଇଛି

ଓଜନ ମୁଣ୍ଡେଇ ଚାଲିବ କିଏ ହୋ

କୁଆଡେ ଯିବି ଏବଂ

ଯାଉ ଯାଉ କେଉଁଠି ଯେ ଅଟକି ନ ଯିବି

କହି ହେଉନି।

ଠିକ୍ ଠାକ୍ କେତେ ଦୂର ଚାଲୁଥିବ ଚାଲୁ

ସରଳ ରେଖା ଆଂକି ଶିଖିନଥିବା କିମ୍ବା

ଢଂଗରେ ଠ ବୁଲେଇ ପାରୁନଥିବା କଲମ

ପୃଷ୍ଠା ପୃଷ୍ଠା ଶବ୍ଦ ଅଶବ୍ଦ କଷୁଥାଉ

କର୍ତ୍ତା କର୍ମ ଯୋଡି ବାକ୍ୟ ଗଢି ଜାଣିନଥିବା ଉଲ୍ଲାସ

ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ରାତିରେ

ଝରକା ଖୋଲିଦେଲେ ବି

ନିଘୋଡ ଶୋଇପଡେ

ଜହ୍ନଠୁ ଡରେ

ଡରଭୟକୁ କ’ଣ ବିଶ୍ୱାସ କରିହୁଏ

ନା ବିଶ୍ୱାସରେ ବିଷ ଦେଇହୁଏ

ବାଟ ଅଟକେନି।

ଗୋଟାଇବାରେ ଲାଗିପଡିଥିଲି ନିଜକୁ

ସୁଆଦିଆ ଲାଲ ଟହଟହ ଫଳ

ବାଟ ଅବାଟର ଲଂଘା ନଥିଲା

ଗୋଖର କଣ୍ଟା ସଲବଲ

ପାଦଚଲା ରାସ୍ତା ଆସୁଥାଏ ସମ୍ମୁଖରୁ

କିଏ ଜାଣିଥିଲା

ସୁଖସପନ ଜାଣିଥା’ନ୍ତା ହେଲେ

ଧୂଳିଝଡ ଓ ତୋଫାନର ପୂର୍ବାପର ବିବରଣୀ?

ସମୟରେ ଧୂଳି ଲଗେଇ ଦେଉନଥିଲି

ପୋଷାକ ବାଛିବାରେ

ଦିନ ରାତି ମୋ ସହ ମାତିଥିଲେ

ଲମ୍ବା ଚୌଡା ପତିଆରା

ଗୋଡ ଲମ୍ବାଇ ବସିଥିଲେ

ସେପାଖରେ ଛାଇ ଲମ୍ବା ହେଉଥିଲା

ଏବେ ଏକ ଭୟାନକ ସ୍ଥାନରେ

ଛିଡା ହୋଇଛି

ସିମେଣ୍ଟ ସଡକ ପଛେଇଲେଣି

ଘଞ୍ଚ ଜଙ୍ଗଲ ଦେଇ

ଆଗକୁ ଯାଉଛି,

କେଉଁ ଭରସା ରେ?

ଭୋକ, ଶୋଷ, ଲୁହ,

ମାୟା କି ଛଳନା

ଅନ୍ୟ କେହି ଏହି ଅଞ୍ଚଳ ଚାହୁଁଛନ୍ତି

ନିଅନ୍ତୁ,

ତଳେ ପଡିଯାଇଥିବା ନିଶୂଣି

ନା ଠିଆ କରେଇ ପାରୁଛି ଯେ

ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଛୁଇଁବି

ଚଢିବାର ଆସ୍ପର୍ଦ୍ଧା କରିବି?

ସାପ ସିଢି ଖେଳୁଖେଳୁ

ଖସିପଡିଛି,

ମୁଁ ଏଯାଏଁ ସେଇ ଘରେ ଅଛି

ଫୋନ୍ ବନ୍ଦ କବାଟ ବି

ଆଉ ମେନ୍ ସ୍ୱିଚ୍

ମୁଁ ମୋ ନିଜକୁ ଅନ୍ଧାରରେ ଅଣ୍ଡାଳୁଛି

ଗୋଡ ସଳଖିବି।

© ® Rashmi Mohapatra

I have the sketch
my palace’ plan
Despair as plinth
Hunger the wall
Ignominy my door
Punishment is roof
I pledged myself for a piece of sky
A pinch of soil.

I am rich in flaws
Warm lies
Incompetence
shades of pain
Flavour of wants
The addiction to emptiness,
My existence is fun.

Moon alights on my roti
Sun blinks through the dim lamp
Rain pampers me from roof to floor
Dark-nights guard my house of joy
I enjoy fake smiles
Your compassion,
I celebrate every defeat
To conquer the war of deception.
I am awestruck at
The false reflection of my faithfulness
In your mirror
I relish the poisonous fruit you offer.

I have digested ocean full of poison
Swallowed fear of
Corona and Amphan,
Keep my active days in safe
I will return
With the wind
Change of season
Forgotten dreams
Migrant birds,

Now ready on railway tracks
To walk towards oblivion
The territory of unknowns
I have taken a holy bath
With tears of the earth
Getting anointed
The emperor of my dead island.

———————————

© ® Rashmi Mohapatra

A pinch of soil.

My existence is fun.

I relish the poisonous fruit you offer.

Swallowed fear of

Corona and Amphan,

She stares at my eyes’s

Smudged kohl

A few months old’s

Unseen dreams and  hopes

Unconditional yearning and  efforts

And herself.

On the  book rack it rests

Over layers of un-dead moments

Framed image

Living memoirs

Some words, lines, ideas

Some laughters  some cries

Some love some anger.

Sarees jewelleries

Paan box chappals

Bed and cupboard

All past perfect

Her cough no more makes me shiver

Nor the anxiety of departure 

Shakes my inertia.

Never I cared for

Her fear and faith

Her  laughter and pain

Neither I know how bright or black

Is her present state.

In the whispering dark

We visit the past

Laugh and sing

That echoes through my world

The silent music of emptiness

The rhythm of her breathing

Pat my despair my wound to sleep

Her absence holds me tight

I wait for my mother till  next late night

#######################

© ® Rashmi Mohapatra

When and from where
One took off
On and over
Summers and winters
Showers and sunshine
Woods and desert
Thorns and petals
A teen tale
Or a salt and pepper’s take
Told and untold
It is like walking barefoot
On dew soaked green lawns
Inhaling one’s aloneness
In the duality of
Stillness and movement.

Photographs on any wall
Walk on edge of parapet
Fateful decision
Broken vows
Wet eyes
Never crowded around,

Endless silence
Spoke million words
Enchanting presence
Of your absence
Graced
Nonexistent spring
Hope still watered
The dead plant
To trace a twig
On one fine morning.

Remembering you
Is not the final act
Nor the story ends there,
Pages flap
Stepping on the foot marks
I get back into the lost track
Grasping the languages of
Icy night melting
To a misty dawn
Inaugurating visibility
Ever flowing fountain’s murmur
Through hills and plane
Cool summer breeze
Tapping every door
Search continues.

© ® Rashmi Mohapatra

ମୁଁ ଝୁଲନ୍ତା ସ୍ଥିତିରେ

ଚକ୍ରବ୍ୟୁହର ଭିତିରି କମ୍ପନରେ

ଯାହାର ଅର୍ଥ ହୋଇପାରେ ଜୀବନ

ହୋଇପାରେ ମୃତ୍ୟୁ

ମୁଁ ଏକପ୍ରକାର

କଳ୍ପନାତ୍ମକ ପଳାୟନ ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ,

ଆୟୋଜନ କରୁଛି 

ଏକ ଅଦୃଶ୍ୟ ଆବରଣ ,

ନିଜ ଦୃଷ୍ଟିର ସୀମିତତାରୁ

ନିଜେ ମୁକ୍ତ ହେବାର ପ୍ରୟାସ

ଏକ ସହଜ ସାନ୍ତ୍ୱନା

ଏକ ବିଭ୍ରାନ୍ତ ଉତ୍ସାହର

ଅଜବ ଆରମ୍ଭ,

ଅନ୍ୟ ଏକ ସ୍ଥାନ

ଅନ୍ୟ ଏକ ସମୟକୁ

ବିସ୍ମୟକର ଯାତ୍ରା|

ହୁଏତ ଭିନ୍ନ ଦୁନିଆର

ଦକ୍ଷ କଳାକାର ମୁଁ

ପ୍ରତି ମୂହୁର୍ତ୍ତର ମାଲିକାନା

ଭଂଗେଇ କିଣୁଥିବି

ଅନ୍ଧାରୁଆ ପାଗରେ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ନକ୍ଷତ୍ର

ଗୋଟେ ଛଲାଂଗରେ

ପହଁଚିବି ଛାୟାମୟ ପର୍ବତ ଶିଖର

ଏକ ବଡ ଅଗ୍ନିକାଣ୍ଡ ପୂର୍ବରୁ ଘଟୁଥିବ

ଘମାଘୋଟ ବର୍ଷା

କର୍ମ ଅକର୍ମର ମୁଁ ଥିବି ଏକମାତ୍ର କର୍ତ୍ତା|

ହୁଏତ ଅବଶିଷ୍ଟ ପୃଥିବୀରେ

ଘେରିଯିବେ ସଜାଗ ପ୍ରହରୀ

ଦୃଶ୍ୟମୟ ଅନ୍ଧକାରର

ନିଷ୍ଠୁରତମ ପ୍ରତିକୃତି

ବିଷାଦ କୋଠରୀରେ

ଦୁର୍ଦ୍ଦଶାର ଅଟ୍ଟହାସ୍ୟ

ଆକଂକ୍ଷାର ଅସହାୟପଣ

ବ୍ୟାକୁଳତାର

ବିଷାକ୍ତ ଉଚ୍ଚାରଣ

ମୋ ସମ୍ମୁଖରେ ଏକମାତ୍ର ରାସ୍ତା |

ଅବିଶ୍ୱସ୍ତ ଆୟୁଷକୁ କହିଦିଅ

ଅପେକ୍ଷା କରୁ

ଛଂଚାଣ ପଂଝାରୁ ଖସିପଡିଥିବା

ବାଟହୁଡା ଜୀବନକୁ

ପହଁଚେଇ ଦିଏ ତା’ ଉନ୍ମୁକ୍ତ ବସାରେ

ବାହୁଡିବି ଅକ୍ଷତ ଅଭିଜ୍ଞ

ମୋ ମୃତ୍ୟୁମୟ ସବୁଜପ୍ରାନ୍ତକୁ

ଅଦ୍ଭୂତ ବର୍ତ୍ତମାନର

ଅନ୍ତରତମ ଗହ୍ୱରକୁ

ଅନନ୍ତ ଶୟନକୁ|

© ® Rashmi Mohapatra