ବେଂଗ – Rashmi’s Poetry Journal

ନିକଟରେ କଂକି ମାଳ ମାଳ
ମୋ ଜିଭରେ ଅଠା ବି ନାହିଁ
ଅଠା ଥିଲେ ବି ଫାଇଦା ନାହିଁ
ମୋ ଠାରୁ କିଛି ଦୂରରେ ସାପ
ସନ୍ତର୍ପଣରେ ବଢୁଛି

ମଣିଷର ଛଦ୍ମବେଶୀ ଇଚ୍ଛା
ମୁଁ ରୋକିପାରିବିନି
ପରିଚିତ ଅବା ଅପରିଚିତ
ଇଚ୍ଛାଂକ ଆଡକୁ ମୋ ରାସ୍ତା ଲମ୍ବିଛି
ମୋର ସାକ୍ଷୀ ହେବାକୁ
କେବଳ ମୁଁ ସମର୍ଥ

ମୋ ଦେହ ଭିତରେ ଗୋଟେ ମୃତ ଆତ୍ମା
ଦେହର ରଂଗ ଅନ୍ଧାର
ଅନ୍ଧାରରେ ଘଟେ ନ ଘଟିବା କଥା
ଥରେ ପଶିଗଲେ
ଆଲୁଅ ହରାନ୍ତି ଆଖିରୁ ସେମାନେ

ଚାରିକଡେ ମୋ ଜଳିବାର ଗନ୍ଧ
ମୃତ୍ୟୁ ତ ଧାଉଁଛି ପଛରେ
ମୁଁ ନିଆଁରେ ଲୁଚାଉଛି ମୋତେ
କାଳେ ନିଆଁର ଭାରି ଭୋକ!

ସବୁଠାରେ ମହୋତ୍ସବର ଧ୍ୱନି
ମୋ ଉପରେ ହେଉଥିବା ଉତ୍ପାତରେ
ମୋ ମୃତ୍ୟୁରେ
ଶବ ଭୋଜିର ମହକରେ
ଈଶ୍ୱର ଆସିବେ ନା କ’ଣ

ସେ’ତ ମୁଣ୍ଡ ପୋତି ବସିଥିଲେ
ମଳିନ ମେଢରେ।